Arthur Adam maakt muziek omdat het moet. Hij fluistert, zoemt, schreeuwt, verwondert. Heeft zo z’n eigen muzikale universum. Grofweg tussen Radiohead en Jeff Buckley, tussen Satie en Coltrane, tussen Andrew Bird en Joni Mitchell, tussen Wilco en Notwist. Maakt af en toe een popliedje, soms een a capella jazzexercitie, dan weer een mini-rockopera, maar meestal gewoon intrigerende melancholische muziek om eens goed naar te luisteren.